ظاهرا عارف تنها حاضر به پذیرش مسوولیت معاون اولی است و هنوز به پیشنهاد آن به خودش امیدوار و با وجود آنکه مسوولیت وزارتخانه‌های علوم و ارتباطات هم به وی پیشنهاد شده، با توصیه اطرافیان پاسخ مثبت به آن نداده است.

این موضوع برای سیاسیون یادآور خاطره دعوت از محسن رضایی به کابینه خاتمی است.

گفته می‌شود بعد از دوم خرداد و در پایان حضور محسن رضایی در فرماندهی سپاه پاسداران، سید محمد خاتمی به وی پیشنهاد پذیرش وزارت دفاع دولت خود را می‌دهد، اما محسن رضایی که ابتدا چنین مسوولیتی را مناسب خود نمی‌دانسته، پاسخ رد می‌دهد. اندکی بعد وی نظرش تغییر می‌کند و در گفتگو با خاتمی برای وزارت دفاع اعلام آمادگی می‌کند، اما خاتمی به وی اظهار می‌کند که بعد از استنکاف آقای رضایی، برای وزارت دفاع با شمخانی صحبت کرده و اخلاقا حاضر به بر هم زدن آن صحبت نیست.

برخی ناظران سیاسی و علاقمندان عارف هم معتقدند ممکن است شبیه همین ماجرا برای عارف در دولت جدید رخ دهد.

به گفته آنان هرچند دکتر عارف در خلق حماسه سیاسی ۲۴ خرداد و پیروزی روحانی نقش اساسی ایفا کرده و در تاریخ هم ماندگار خواهد بود، اما تقدیر و تشویق‌ها دائمی نخواهد بود و عارف برای پیاده کردن دیدگاه‌های خود، نباید فرصت خدمت در وزارتخانه مهم علوم و تحقیقات و فناوری که به عنوان پایه توسعه و پیشرفت کشور، نیازمند اصلاحات عمیق می‌باشد را از دست بدهد و از این راه نقش اجتماعی خود را نیز بهتر می‌تواند ایفا نماید.

همچنین موضوع راه اندازی حزب فراگیر از سوی عارف، زمانی که افرادی نظیر خاتمی به عنوان رهبر اصلاحات حضور دارند، معلوم نیست چه میزان قرین توفیق شود، به ویژه که تجربه‌ای چون حزب اعتماد ملی مهدی کروبی با سوابق سیاسی و انقلابی برجسته‌تر از عارف نیز چندان موفق نبود.